به نقل از «دانا»

اسباب بازی غذای روح و روان کودک است/ گول تبلیغات و ظاهر فریبنده را نخوریم!

تاریخ انتشار: ۲۱ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۹۳۶۹۰

برخی از اشیایی که کودکان از آنها به عنوان اسباب بازی استفاده می کنند برای آنها ممکن است خطرآفرین باشد که "اسلایم" یا خمیر جادویی یکی از آنهاست.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرصادنیوز، وسایل بازی یکی از آن دسته ابزارآلاتی هستند که می توان با در اختیار کودک قرار دادن آنها سبب شکوفایی ذهن آنها شده و توانایی و استعدادهای آنان را به خوبی پرورش داد و هدایت نمود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

اما چه بسیارند اسباب بازی یا اشیایی که کودک از آنها به عنوان اسباب بازی استفاده می کند که برای آنها خطرآفرین هستند که "اسلایم" یا خمیر جادویی یکی از آنهاست.

اسلایم نوعی بازی که در سال 1976 وارد بازار شد و اواخر سال 2010 محبوبیت زیادی در بین کودکان پیدا کرد. به خاطر بافت نرم و ظاهر فریبنده اکنون به یکی از اسباب‌بازی‌های محبوب در بین کودکان تبدیل‌شده است.

کشف هزار و 600 قلم "اسلایم" بدون مجوز در کرمانشاه/ والدین به برچسب اصالت کالا توجه کنند  

کیومرث رحیمی در گفتگو با مرصادنیوز، از بازرسی بیش از ۹ هزار واحد‌ صنفی نوشت افزار و اسباب بازی فروشی‌ها در استان کرمانشاه طی سالجاری خبر داد.  

رئیس اداره فرآوری طبیعی سنتی مکمل و بازرسی ویژه غذا و دارو استان کرمانشاه افزود: در بازرسی‌های انجام شده هزار و 600 قلم اسلایم بدون مجوز و قاچاق از اسباب بازی فروشی‌ها و لوازم التحریری‌های سطح شهر جمع آوری شد.

وی با اشاره به اینکه این اسلایم‌ها در کارگاه‌های غیرمجاز به صورت زیر زمینی تهیه و تولید شده اند، خاطرنشان کرد: این وسایل بازی به طور مستقیم با دست و پوست کودکان سر و کار دارد و در صورت آلوده بودن سلامتی آنها را تهدید می‌کند.

رحیمی گفت: در چند سال گذشته این اسلایم (ماده لغزنده ژله مانند و رنگی مورد علاقه بچه ها) به یکی از سرگرم‌کننده‌ترین وسایل بازی تبدیل شده و نوشته‌ها و ویدیوهای گوناگونی هم در شبکه های اجتماعی مجازی شیوه‌ی ساخت آن در خانه را آموزش می‌دهند.

وی تاکید کرد: به والدین توصیه می‌شود، پیش از خرید اسباب بازی برای کودکان خردسال، ابتدا اطلاعات خود نسبت به انواع این محصولات را افزایش داده و سپس با توجه به نیازها و سلیقه‌ی فرزند خود بهترین محصول را خریداری کنند و در درجه اول باید به برچسب اصالت کالا توجه داشته باشند.

این مسئول با بیان اینکه با بازرسی‌های صورت گرفته نوشت افزار و اسباب بازی فروشی‌ها از شن‌های بازی، خمیر بازی، رنگ انگشتی اسلایم بازی، بدون مجوز و قاچاق پاکسازی شده است، افزود: 3 مورد گشت ویژه نیز خارج از ساعات اداری و عصر‌ها کار نظارت بر این واحدها را انجام می‌دهند.

"اسلایم" و هر نوع ماده حاوی بوراکس را دور از دسترس کودکان خردسال نگه‌دارید

رضا فتاحی در گفتگو با مرصاد نیوز اظهار داشت: اسلایم نوعی ماده ژلاتینی و خمیری مانند است که در بسیاری از رنگ‌ها، شکل و مدل‌ها در بازار موجود است. این ابزار بازی اولین بار از صمغ "گوار" ساخته شد.

این کارشناس ارشد شیمی گفت: برخی پژوهش‌ها نشان می‌دهند محصولات "اسلایم" دارای سطوح خطرناکی از ماده ایی به نام "بوراکس" است؛ بوراکس، تترابورات سدیم یا بورات سدیم است که معمولاً در بسترهای دریاچه نمکی وجود دارد. به دلیل وجود موادی مانند سرب و آرسنیک موجود در آن می‌تواند سلامتی را به خطر بیندازد.

وی گفت: بوراکس یا (تترابورات سدیم) یک ترکیب قلیایی طبیعی است که پیش ماده ای در ساخت اسید بوریک است. اسید بوریک که به عنوان نگهدارنده، ضد عفونی کننده و قارچ کش در صنایع بهداشتی شیمیایی استفاده می شود.

 

این دانش آموخته شیمی تصریح کرد: "بوراکس" در مواد شوینده هم استفاده می‌شود، به همین دلیل است که با باز شدن درب یک ماده شوینده، بوی تندی استشمام می‌شود. این بو به دلیل وجود بوراکس در مواد شوینده است که می‌تواند باعث ناراحتی تنفسی و سایر علائم شبیه سرماخوردگی شود.  

فتاحی افزود: اسلایم‌ها به دلیل داشتن بوراکس، نه‌تنها مانند مواد شوینده بوی تند و زننده‌ای ندارند بلکه بسیار هم خوشبو هستند و به خاطر بوی خوشایند آنها کودکان علاقه زیادی دارند که آنها را بو کنند و حتی بخورند!

وی خاطرنشان کرد: خوردن اسلایم می‌تواند با عوارضی همچون حالت تهوع، استفراغ، معده درد و اسهال همراه باشد. اگر کودک مقدار زیادی اسلایم را خورده باشد، ممکن است دچار بثورات پوستی(تغییر رنگ پوست) شود که گاهی اوقات از بین رفتن پوست به دنبال آن رخ می‌دهد. بنابراین باید اسلایم و هر نوع ماده حاوی بوراکس را دور از دسترس کودکان خردسال نگه‌دارید.

فتاحی گفت: به همین دلیل کارشناسان پیشنهاد می‌کنند برای ایمن نگه داشتن کودکان باید محتوای بوران در اسباب‌بازی‌هایی از جمله اسلایم محدود شود یا دست‌کم از برچسب‌ها برای طبقه‌بندی این نوع اسباب‌بازی‌ها استفاده کنند و مصرف‌کننده را درباره‌ی خطرات احتمالی آن مطلع سازند.

اسباب بازی غذای روح و روان کودک است/ والدین باید به سلامت و بهداشت نوع وسایل بازی توجه کنند

رویا فرامرزی در گفتگو با مرصادنیوز اظهار داشت: بازی یکی از فعالیت هایی است که کودک با میل خود انجام می دهد و نقش بسیار زیادی بر رشد مهارت های کودکان دارد، اسباب بازی غذای روح و روان کودک است. بخش مهمی از زندگی کودک را بازی با انواع اسباب‌بازی ها تشکیل می‌دهد.

این کارشناس ارشد روانشناسی افزود: کودکان در سال های اول زندگی به دلیل اینکه نمی توانند ویژگی های وسایل و اسباب بازی ها را از یکدیگر تشخیص دهند، هر جایی که وسیله ای پیدا کنند با آن بازی می کنند به طور مثال گاهی والدین می گویند فرزندان ما با قابلمه، قاشق، بشقاب و دیگر وسایل منزل بازی می کنند.

وی گفت: شرط نخست در مفید بودن یک اسباب بازی آن است که کودک بتواند با آن ارتباط برقرار کند. برای ایجاد این ارتباط باید به ویژگی‌هایی چون سن، جنسیت، توانایی و علایق کودک توجه داشت.

فرامرزی در ادامه گفت: مثلا کودکان  زیر شش یا هفت ماهه، قوای پنجگانه به ویژه لامسه و چشایی در ادراک کودک نقش مهمی دارد. به همین دلیل است که کودک تمایل دارد همه چیز را بگیرد و به دهان ببرد. بنابراین باید اشیایی اسباب بازی ‌شوند که پاکیزه و بهداشتی باشند و تیزی، برندگی یا مواد خطرناکی نداشته باشند.

وی ادامه داد: کودکان 6 تا 18 ماهه در این سن، بیشتر برای دست‌ورزی نیاز به اسباب بازی دارد. او باید تمرین کند اشیاء را بگیرد و رها کند. همچنین باید توجه داشت که کودک در این مرحله در حال دندان درآوردن است و به دلیل تسکین خارش و درد لثه‌ها تمایل دارد اسباب بازی ها را به دندان بگیرد بنابراین والدین باید به سلامت و بهداشت نوع اسباب بازی در این سن بسیار دقت کنند.  

به گزارش مرصاد، کودکان از طریق بازی زندگی را تجربه می‌کنند  و هر پدر و مادر مسئول و دلسوزی دوست دارد برای فرزند خود اسباب بازی‌هایی تهیه کند که هم سرگرم کننده و دوست داشتنی و هم رشددهنده و مؤثر باشد بنابراین تولیدکنندگان هم بایستی  با توجه به اصول روانشناسی اسباب بازی و سلامت کودک، کیفیت تولیدات خود را افزایش دهند.

قابل ذکر است؛ متاسفانه برخی اسباب بازی ها توسط مسافران وارد می شود و یا قاچاق می آید که از نظارت مسئولان خارج است.

انتهای پیام/

منبع: دانا

کلیدواژه: اسباب بازی ها وسایل بازی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۹۳۶۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

راهکارهای جایگزین تنبیه بدنی در کودکان

یک روانشناس در مورد تنبیه کودک گفت: شما می‌توانید با استفاده از محرومیت‌سازی، محدویت‌های کلامی یا تقویت منفی به صورت غیرفیزیکی کودک را تنبیه کنید. چرا که تنبیه بدنی می‌تواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را برای کودک به همراه داشته باشد.

به گزارش ایسنا، سحر پهلوان‌نشان روانشناس کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا با بیان تعریف تنبیه از دیدگاه روانشناسی گفت: در روانشناسی کودکان و نوجوانان، تنبیه را به عنوان یکی از شیوه‌های رایجی که ذیل رفتار درمانی به شمار می‌آید در نظر می‌گیرند، شیوه‌ای که برای آموزش برخی از مفاهیم یا اجتناب از انجام برخی از موارد، توسط خانواده‌ها یا افرادی که در حوزه آموزش، تعلیم و تربیت هستند می‌تواند اعمال شود.

شکل‌های مختلفی از تنبیه وجود دارد

این روانشناس در ادامه با بیان اینکه کلمه تنبیه در نظر عوام، همان تنبیه فیزیکی و بدنی است، گفت: ما شکل‌های مختلفی از تنبیه را داریم برای مثال شکلی از تنبیه می‌تواند به شکل تقویت منفی باشد. در شکل دیگر از تنبیه، کودک از موضوع مثبتی که برای او لذت یا خوشحالی به همراه داشته دور شود، یا در اختیار او قرار نمی‌دهیم. بنابراین شما می‌توانید با استفاده از محرومیت‌سازی، محدویت‌های کلامی یا تقویت منفی به صورت غیرفیزیکی کودک را تنبیه کنید. چرا که تنبیه بدنی می‌تواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را برای کودک به همراه داشته باشد.

از تنبیه بدنی در موارد خاصی استفاده می‌شود

پهلوان نشان تأکید کرد: تنبیه‌ها اگر بخواهند مؤثر باشند نباید جسمی و فیزیکی باشند مگر در مواقعی که یک آسیب جدی متوجه کودک می‌شود یا کودک ناخواسته آسیب جانی که به فرد دیگر یا به اموال و دارایی دیگران وارد می‌کند. مثلاً  آتش‌افروزی‌هایی که برخی کودکان انجام می‌دهند یا بازی‌های خطرناکی که می‌تواند حتی منجر به مرگ کودک یا فرد همسال او شود. یا برای بچه‌هایی که سابقه مشکلات رفتاری مانند اوتیسم و کم‌توانی ذهنی‌ دارند، چون قوه ادراک آنان از لحاظ شناختی رشد پیدا نکرده است. در برخی مواقع از تنبیه‌های فیزیکی هم استفاده می‌شود. ولی در مواردی غیر از این، بیشتر توصیه می‌شود که از شیوه تنبیه‌های غیر جسمی مثل تقویت منفی، محروم‌سازی، تقویت‌های مثبت و .. استفاده شود.

ما شکل‌های مختلفی از تنبیه را داریم برای مثال شکلی از تنبیه می‌تواند به شکل تقویت منفی باشد.در شکل دیگر از تنبیه، کودک از موضوع مثبتی که برای او لذت یا خوشحالی به همراه داشته دور شود، یا در اختیار او قرار نمی دهیم. محرومیت سازی، تنبیه‌های غیرکلامی مانند سکوت یا پاسخ ندادن پدر یا مادر در موقعیت‌های مدنظر آنها، شیوه های دیگری از تنبیه غیر جسمی هستند.

عوامل تأثیرگذار بر تنبیه کودکان

این روانشناس ادامه داد: برای آموزش مفاهیم خاص مانند نظم نخست باید منظور خود از نظم را برای کودک مشخص کنیم. به کودک نشان دهیم رعایت نظم می‌تواند پیامدهای مثبت به همراه داشته باشد و عدم رعایت  آن می‌تواند به تنبیه‌های مانند محرومیت از امتیاز خاص منجر شود.‌

وی افزود: نکته دوم درباره مؤثر بودن تنبیه‌ها این است که باید متناسب با کاری که کودک انجام داده یا نداده، تنبیه انجام شود. مثلاً اگر کودک درس خود را نخواند ما نمی‌توانیم به او بگوییم که خوب من به تو قول داده بودم که آخر هفته تو را به شهربازی ببرم و الان نمی‌برم. قول‌هایی که به کودک داده می‌شود اساساً باید اجرا شوند. در واقع در حال حاضر عدم اجرای این قول یک بی‌اعتمادی را در کودک ایجاد می‌کند. بنابراین تنبیه یا محرومیت مد نظر باید حول‌ محور همان موضوع و یا در فاصله‌ی نزدیک به آن موقعیت و نه در روزهای آینده باشد.

پهلوان نشان خاطرنشان کرد: شدت تنبیه‌ها باید متناسب با سن کودک در نظر گرفته شود مثلاً زمانی باید صحبت از محروم‌سازی شود که کودک کار اشتباهی را انجام داده است. این زمان بندی باید براساس سن کودک باشد یعنی اگر کودک 3 ساله است حدوداً بین 3 تا 6 دقیقه بعد از انجام کار خطا، تنبیه مناسب صورت گیرد.

این روانشناس گفت: توصیه ما این است که والدین بیشتر بر روی رفتارهای مثبت کودک تمرکز کنند که بتواند برای کودک تشویق به همراه داشته باشد. از این رو وقتی کودک خطایی انجام می دهد و در لحظه مورد تنبیه قرار می‌گیرد باید کوچک‌ترین اتفاق مثبت را هم مورد تشویق قرار داد. این تشویق‌ها می‌تواند تصدیق کلامی، تشویق اجتماعی و نظام اقتصاد ژتونی(پاداش دادن به کودک درقبال رفتارهای مطلوب) باشد. تا کودک برای انجام رفتارهای درست، انگیزه بیشتری پیدا کند. با این شیوه اگر کودک برای جبران اشتباه تلاشی انجام دهد. با استفاده از اقتصاد ژتونی می‌تواند یک تعدادی از آن مجازات و یا تنبیه‌هایی که برای او در نظر گرفته‌شده، را کاهش داد.

تأثیرات منفی تنبیه بدنی در کودکان‌

این روانشناسی درباره‌ تأثیرات منفی تنبیه بدنی در کودکان گفت: تأثیرات آن را از منظر گوناگون می‌توان بررسی کرد. این که کودک در چه بازه سنی قرار داشته باشد، یا جنس کودک چی باشد، یا کدام یک از والدین در چه موقعیت مکانی و زمانی این تنبیه را انجام داده باشند، متفاوت است. در قسمت اول یکی از تبعات این گونه از تنبیهات احساس شرم و نقص را در کودک به همراه می‌آورد که ممکن است نسبت به آن فرد تنبیه‌کننده پدر، مادر، مربی یا هر فرد دیگری، احساس ناکامی ایجاد شود که متعاقب آن می‌تواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را در ادامه برای کودک ایجاد کند.

 پهلوان‌نشان ادامه داد: یکی دیگر از واکنش‌های که کودک در مقابل تنبیه بدنی می‌تواند انجام می‌دهد پرداختن به کارهایی است که والدین به آن حساس هستند. به این روش معمولا کودکان والدین خود را کنترل می‌کنند.

وی معتقد است: در فضای یادگیری مشاهده‌ای هم کودک یاد می‌گیرد که این یک شیوه‌ای است که خانواده می‌تواند  به وسیله آن به اهدافش برسد. بنابراین او هم در ارتباط با همسالان هم‌جنس یا غیر هم‌جنس خود و یا افرادی بزرگ‌تر از خود می‌تواند به کار ببرد. شیوه‌ای برای کسب توجه و به هدف رسیدن کودک از این منظر که دیگران را مجبور کند تا یکسری کارهایی را برای او انجام دهند.

 این  روانشناس تأکید کرد: غیر از موردی که گفته شد ما شاهد یک فاصله‌گیری عاطفی هم در بچه‌ها هستیم. اگر اولین شیوه‌ خانواده وقتی‌که کودک اشتباه یا خطایی را انجام می دهد، شیوه تنبیه فیزیکی و داد و بیدادهای همراه با آن باشد، باعث می‌شود که ویژگی‌هایی مانند صبر، تحمل ناکامی یا به تأخیر انداختن ارضای نیازها در بچه‌ها با مسائل زیادی مواجهه شود که آسیب‌های آن در دوران بعدی زندگی کودک هم برای ما کاملاً مشخص است. کودک از پدر و مادر خود فاصله می‌گیرد و خلأهای عاطفی زیادی برای او به وجود می‌آید و این موضوع خیلی مواقع باعث می‌شود که ارتباط ایمن کودک با منابع دل‌بستگی اولیه او مثل پدر و مادر هم  دستخوش تغییر شود.

خشم، انزجار، تنفر، پرخاش، طیف وسیعی از هیجان‌های منفی که می‌تواند برای کودک اتفاق بیافتد برای او عادی می‌شود و به ابعاد مختلف زندگی کودک هم سرایت پیدا می‌کند.

وی در ادامه گفت: خیلی وقت‌ها ما با والدین مخصوصاً والدینی با حالت تکانشی‌تر یا سابقه اختلالات روان‌شناختی یا آستانه تحمل پایین صحبت می‌کنیم، می‌گویند که من در آن لحظه متوجه نشدم که چه اتفاقی افتاده است و بعد از آن هم پشیمان شدم. اما آن آسیبی که تنبیه بدنی حتی برای بار اول در ذهن یک کودک ایجاد کند، می‌تواند تبعات جبران‌ناپذیری را داشته باشد.

 پهلوان‌نشان خاطرنشان کرد: البته خود اختلال‌های روان‌شناختی یا اختلال خاص والدین در این زمینه باید ارزیابی شود، تا در نظر گرفته شود که رفتار کودک چه طرح‌واره‌ای را در ذهن والدین فعال می‌کند که با اشتباه کودک خشم عجیب غریبی در مادر یا پدر فعال می‌شود که به طبع آن رفتار فیزیکی بر روی کودک انجام می گیرد.

اگر اولین شیوه‌ی خانواده وقتی‌که کودک اشتباه یا خطایی را انجام می دهد، شیوه تنبیه فیزیکی و دادو بیدادهای همراه با آن باشد باعث می‌شود که ویژگی‌هایی مانند صبر، تحمل ناکامی یا به تأخیر انداختن ارضای نیازها در بچه‌ها با مسائل زیادی مواجهه شود که آسیب‌های آن در دوران بعدی زندگی کودک هم برای ما کاملاً مشخص است. کودک از پدر و مادر خود فاصله می‌گیرد و خلأهای عاطفی زیادی برای او به وجود می‌آید و این موضوع خیلی مواقع باعث می‌شود که ارتباط ایمن کودک با منابع دل‌بستگی اولیه او مثل پدر و مادر هم  دستخوش تغییر شود.

علت مقابله به مثل کودکان در تنبیه بدنی‌

این روانشناس کودک در پاسخ به سؤالی درباره‌ی این‌که چرا بچه‌ها وقتی مورد تنبیه بدنی قرار می‌گیرند دقیقاً مقابله به مثل می‌کنند و همان رفتار را در مقابل والدین انجام می‌دهند، گفت: در سنین تقریباً 3تا 6 سالگی که کودکان در مرحله دوم روان‌شناختی خود هستند نیروی اراده در حال شکل گرفتن است. این نیروی اراده و آن مقاومت گرایی‌ها و منفی‌گرایی‌هایی که کودکان دارند. باعث نه گفتن‌ آنان می‌شود و در سطح جسمی هم کودک متوجه توانایی بدنی و ماهیچه‌ای خود شده است و می‌خواهند در مقام عمل این توانایی را نشان دهد تا ببیند آیا دقیقاً می‌توانند همان کار را انجام دهد.

پهلوان‌نشان تأکید کرد: به هر حال منبع الهام کودک والدین هستند تصور آن‌ها این است که اگر والد کاری را انجام می‌دهد این کار، درست است. بنابراین او هم امتحان می‌کند تا ببیند آن نتیجه‌ای که والد می‌خواهد از کودک بگیرد کودک هم می‌تواند آن نتیجه را از والد بگیرد؟ به همین خاطر است که می‌گوییم  از آنجایی که بچه‌ها مشاهده کنندگان قوی هستند و تقریبا در 5 تا 6 سال اول زندگی‌شان هم این شخصیت روانی در حال شکل گیری است، اکیدا توصیه می‌شود تا جایی که امکان دارد، گفتگوی همدلانه بدون برانگیختگی احساس شرم و نقص در کودک اتفاق بیافتد تا هیجان کودک به شکل درستی بررسی شود. البته تنبیه اصولی مانند محرومیت، تقویت منفی، جداسازی یا شیوه‌های غیرکلامی با توجه به شرایط سنی و روشی صحیح می‌تواند یکی از روش‌های کارآمد در تربیت کودک باشد.

این  روانشناس در ادامه گفت: مسئله بعدی که به شدت توصیه می‌کنیم این است که خانواده‌ها انتظارات‌شان را از کودکان در سطح متعارف، منطقی و مطلوب متناسب با سن، جنس و ویژگی‌های تحولی کودکان قرار دهند، در کنار آن پیامدهایی‌ که انجام یا عدم انجام آن رفتار، با شکل‌های مختلف به کودک گفته شود.

اصرار کودکان بر درستی اشتباهی که انجام می‌دهند

 پهلوان‌نشان در پاسخ به سوال دیگری درباره‌ مقاومت کودکان و اصرار آن‌ها بر اشتباه نبودن کارشان اظهار کرد: دلایل زیادی باعث می‌شود که کودک اصرار بر درست بودن کار خود داشته باشد. اگر کودک در بازه‌ سنی 3 تا 6 سال باشد این مقاومت و منفی‌گرایی اساسا جزو شاخصه‌های تحولی او است. والدین باید از شیوه‌های دیگر و به شکل غیر مستقیم مانند استفاده از کارتون‌ها، قصه‌ها، نمایش ها و بازی با عروسک‌ها، سعی کنند آن مفهوم را آموزش دهند.

وی ادامه داد: از دلایل دیگری که باعث می‌شود بچه‌ها اشتباهات خود را نپذیرند این است که کودک در فضای ذهنی خود این داده را دارد که من اگر الان به اشتباه خود اقرار کنم کتک می‌خورم چون قبل‌تر از این هم همین موضوع اتفاق افتاده است.

این روانشناس کودک گفت: اساسا والدین در تنبیه‌های خود به دنبال راه‌حل مسئله نیستند بلکه به دنبال آن هستند که آن احساس شرم و نقص در کودک بالا بیاد و به او بقبولانیم که تو مقصر هستی. در صورتی که صورت مسئله اصلی ما باید آن اتفاق باشد. زمانی که کودک دارد به چهره والدین نگاه می‌کند و می‌بیند که این والدین بسیار برافروخته هستند و شاید ابزار خاصی هم در دست داشته باشند. مسلما از پذیرفتن اشتباه خود اجتناب می‌کند. از سوی دیگر در دوره‌ای که کودک استقلال‌ورزی را تجربه می‌کند، آن احساس شرم  برای او آزار دهنده است. بنابراین شاید بهتر باشد در موقعیتی که هم والد عصبانی است و هم کودک پذیرا نیست. شروع به تنبیه کردن یا شکافتن مسئله نکنیم و اجازه دهیم کمی زمان بگذرد تا بار هیجانی فروکش کند.

وی در پایان با تاکید بر اینکه باید والدین تمرکز خود را روی خود اتفاق بگذارند. تصریح کرد: بچه‌ها متمرکز بر حال هستند و آینده‌نگری ندارند. ممکن است کاری را هم به اشتباه انجام بدهند. ولی واقعاً نیت عامدانه‌ای نبوده است. به این دلیل بعضی وقت‌ها کودکان می‌گویند که من نمی‌دانستم که این اتفاق می‌افتد و فقط می‌خواستم تجربه کنم. از این رو ما باید بر روی گفت‌وگوی همدلانه‌ای با کودک تمرکز کنیم و ببینیم که کودک در آن لحظه چگونه فکر می‌کرده و چه احساسی را داشته و چه هیجانی را تجربه کرده است.

انتهای پیام